The Day After

Mallorca, de dag na de finale. Hier en daar een auto met een rode, gele vlag. Soms een auto met wat kleine vlaggetjes geklemd tussen de ramen van het portier. Op de boulevard van Platja de Palma hier en daar een rood shirt van de nationale ploeg. Af en toe een Spanjaard maar meestal een Duitser die de Nederlanders de cup niet gunde. Dat was op televisie de day before wel even anders, die Duitsers waren wel wat meer uitgelaten over de Hollanders. De Duitsers hier op het eiland, gevuld tot aan hun nieren en van Mallorca hun tweede thuis hebben gemaakt dus niet.

The day after, de dag dat ik dit blog schrijf zit ik hier in het hol van de leeuw. Op het moment dat ik dit blog open stel is de finale alweer bijna twee weken geleden en vraag ik me af of de kater bij ons Nederlanders al is bezonken. Ik geloof het nooit maar we zullen zien!

Ondanks het verlies ben ik trots op het Nederlands voetbal. Ik blijf net als de Duitsers hier twee jaar geleden met opgeheven hoofd mijn nationale shirt dragen. Het uitshirt wel is waar, want het oranje vloekt hier best wel tussen het rood. Ik doe dit overigens ook zonder luid kabaal en een groot bord voor mijn kop zoals de zelfde Duitsers die nu in het rood rondlopen dat toen wel deden.

Langzaam krijg ik signalen binnen dat we brutaal, hard en onsportief waren voor de Spanjaarden. De Engelse pers voorop die overigens hun mond moeten houden. Eerst moet Engeland maar eens een strak nieuw elftal bij elkaar zoeken om ooit nog eens zover te komen, te beginnen bij hun keeper.

Jaren lang speelde we mooi voetbal, lieten onze spelers in puin trappen en namen hierdoor vervroegd afscheid van Marco van Basten. Nu eindelijk nemen we initiatief, delen hier en daar een trap uit en krijgen we heel de wereld over ons heen. Eerlijk is eerlijk er zaten wel twee rode kaarten bij waaronder ik de twee keer geel van John Heitinga niet eens meereken maar dat gold net zo voor Spanje (Puyol en Ineista). Waar het mis ging!?

De scheidsrechter, ja geef de scheidsrechter maar weer de schuld! Wat een zakkenwasser van een kerel. Zich zelf afvragend waarom hij in 2008 met de dood bedreigd is. Als hij vandaag een telefoontje heeft gehad met opnieuw een doodsbedreiging en zich opnieuw afvraagt waarom dan moet hij toch maar eens de beelden goed bekijken en zich afvragen of hij wel geschikt is voor dit vak en het niet beter is dat hij weer agent wordt en bonnetjes moet gaan uitschrijven.

Okay, ik moet toegeven Spanje was iets beter maar niet goed. Tegen de Duitsers, toen stond er een oppermachtig Spanje maar gister, gister waren ze niet oppermachtig maar matig net als de scheidsrechter die Nederland niet aan voetbal liet toekomen. De man floot tegen Nederland waar de Spanjaarden mochten doorgaan, waar hoekschoppen achterballen werden en vrijetrappen soms niet begrepen werden door het Nederlandse legioen.

Kortom.., we zijn genaaid. Voetballen tegen een twaalfde man verlies je, zeker wanneer deze twaalfde man er van jou nog een uit stuurt. Zelfs dan is er nog een buitenspelgoal nodig om oranje te verslaan. Ja, Spanje was beter. Maar ook Brazilië was beter en ook Uruguay was een lastige tegenstander maar toch won oranje. 11 Juli was het geluk niet met ons hoewel ik, omdat een goal van Spanje uit bleef er toch steeds meer in ging geloven. Helaas het mocht niet zo zijn en wanneer die achterbal toch gewoon als corner was gegeven en Ineista zijn verdiende rode kaart had gekregen had het heel anders kunnen lopen. Maar zo is voetbal!!!